CZYLI O KONIECZNOŚCI PEŁNIENIA TEGO W CO SIĘ WIERZY KSIĄDZ H.DIUBUA (DUBOIS)
Przełożył z francuskiego A.Nowosielski
REPRINT
WYDANIA Z 1863 ROKU
KIJÓW DRUKARNIA UNIWERSYTECKA
JÓZEFA ZAWADZKIEGO
„…Tak,piszemy dla tych ,co zachowali jeszcze wprawdzie wiarę ,ale pomimo jej żyją tak zupełnie jak ci co ją utracili.Jesteśmy wszyscy przeznaczeni do kosztowania rozkoszy wiecznych ojczyzny niebieskiej;cóż to nam pomoże tedy , czy zostaniemy pozbawieni rozkoszy tych dlatego,żeśmy się wyrzekli wiary, czy dlatego , żeśmy nie pełnili pilnie uczynków tych, jakie nam ona przepisuje? Czyż nie jest to dojść dwiema różnymi ścieżkami do tejże samej przepaści?…”
PRZEDMOWA DO WYDANIA 1863 r.
- Dzieło niniejsze liczy sobie 748 stron.
- Składa się z przedsłowia , czterech części , które posiadają wiele rozdziałów i podrozdziałów oraz na końcu zawarcia dzieła.
- Na pierwszych stronicach znajdują się wpisy poświadczające wymagane zgody na przekład dzieła na język polski ” Niniejszy przekład o pełnieniu uczynków chrześcijańskich z wielkim pożytkiem i zbudowaniem wiernych może być drukiem ogłoszony 1862 r. Lipca 30 d.” X.K.Borowski B.Ł.Z.
- Pozwolenie drukowania książka otrzymała 5 września 1862 r. w Kijowie.
- Na końcu książki umieszczono kronikę rodzinną z miejscami na zapisy dni pamiątkowych członków rodziny.
- Dzieło opatrzone jest trwałą i elegancką okładką z wysokojakościowej skóry ekologicznej w kolorze bordo z wytłoczonym krzyżem na przodzie oraz tytułem i autorem na grzbiecie książki.
- Reprint jest wiernym odwzorowaniem I wydania dzieła z 1863 roku,karty książki celowo postarzane „oddające klimat” starej książki sprzed 160 lat.
SPIS RZECZY
CZĘŚĆ PIERWSZA.
Uwagi wstępne ; wdzięk religii chrześcijańskiej.Szczęście tych , co pełnią jej przepisy .Niedola tych, co stronią od niej.
CZĘŚĆ DRUGA .
Powody nawrócenia się,poczerpnięte* z prawd wielkich wiary świętej.
CZĘŚĆ TRZECIA.
Trudności i przeszkody, wzbraniające ludziom światowym powrócić do pełnienia przepisów religii .Środki,któremi* możemy przemódz* przeszkody i trudności takowe.
CZĘŚĆ CZWARTA.
Plan prowadzenia się , zakreślony dla człowieka światowego, co się szczerze nawrócił do Boga.
* (pisownia oryginalna z wydania 1863 r.)
